پیام مدیر اجرایی برنامه اسکان بشر ملل متحد – به مناسبت روز جهانی اسکان بشر ۲۰۱۴

صدای زاغه­ نشینان

اولین دوشنبه ماه اکتبر هر سال فرصتی است تا درباره وضعیت سکونت­گاه­های انسانی­ و اینکه می­خواهیم شهرهای آینده­مان چگونه باشد، تامل کنیم.

امسال سازمان ملل متحد بر آن است توجه جهانیان را به ساکنانی که در سکونت­گاه­های غیررسمی زندگی می­کرده و می­کنند، معطوف نماید و به صدای زاغه نشینان یا ساکنان مناطق نابسامان شهری گوش فرا دهد.

هدف، افزایش آگاهی نسبت به شرایط زندگی در گوشه­هایی از جهان است که پرازدحام­اند، فاقد مسکن مناسب هستند، تسهیلات زیرساختی آب و بهداشت نامطلوبی داشته یا فاقد آن هستند و امنیت حق تصرف ندارند. در این مناطق، فضای عمومی به ندرت وجود دارد و خیابان­بندی نیز اصلا وجود ندارد. سیستم حمل­ونقل عمومی ناپیداست و دسترسی به خدمات فوری و اولیه هم وجود ندارد.

در اهداف توسعه هزاره، تعهد کردیم تا نسبت به بهبود زندگی صدمیلیون زاغه­نشین تا سال ۲۰۲۰ میلادی اقدام کنیم. تا سال ۲۰۱۰ میلادی بیش از دو برابر تعهد مذکور حاصل شده است. با رشد شهرنشینی، تعداد افرادی که در زاغه­ها به­دنیا می­آیند یا به آن نقل­مکان می­کنند، روبه افزایش است، لذا جمعیت کل ساکنان زاغه نشین نیز در حال افزایش است. برخی از برآوردها حاکی از سکونت  یک میلیارد انسان در زاغه­ها است.

زاغه­نشینان بیش از دیگران تحت تاثیر تغییرات اقلیمی قرار می­گیرند، چراکه مسکن آن­ها غالباٌ در مناطق خطرناکِ شیبدار و یا فضاهای ساختمانی نامناسب و با مصالح نامناسب ساخته شده­اند و از این­رو آسیب­پذیری آن­ها در برابر زمین­لغزش، زمین لرزه و سیل بیشتر است.

تلاش­های ارزشمندی به منظور بهبود زاغه­ها در سرتاسر دنیا و فراهم­کردن زندگی بهتر برای ساکنان آن­ها صورت گرفته است لیکن زاغه­ها، خود، نمود فرآیند شهری­شدن شتابان و بی­رویه هستند. نمودی که نتیجه مجال دادن به رشد شهرها بدون طراحی شهری و قانون­گذاری مناسب و بی­توجهی نسبت به شهروندان است. درحالی­که روند بهسازی زاغه­ها ادامه دارد، می­بایست، عاجلانه فعالیت­هایمان  را بر برنامه­ریزی شهری موثر و ساخت مسکن ارزان­قیمت و امن متمرکز کنیم تا بتوانیم به طور شایسته و مناسبی با نیازهای فزاینده شهروندان مواجه شویم.

با تکیه به روایت­های واقعی می­توان نقش برنامه­های بهسازی زاغه­ها در دست­یابی به شرایط زندگی بهتر برای ساکنان زاغه­ها و آثار اقتصادی و اجتماعی عمیق­تر آن را به تصمیم­سازان و برنامه­ریزان در عرصه شهری نشان داد.

در سال ۲۰۱۶ میلادی، همایش جهانی ملل متحد با موضوع مسکن و توسعه شهری پایدار (هبیتات ۳) ما را به یک دستور کار شهری جدید هدایت خواهد کرد. اما برای جلوگیری از گسترش زاغه­ها نمی­توان تا آن زمان دست­روی­دست گذاشت و کاری نکرد. شهروندان حق زندگی در مسکن مناسب و استفاده از خدمات زیربنایی و پایه را دارند و ما می­بایست کاری کنیم که برنامه­ریزی شهرهایمان در تناسب با تامین نیازهای آن­ها باشد.

نزدیک به یک میلیارد زاغه­نشین چنین انتظاری از ما دارند. ما می­بایست صدای آنها را بشنویم.